Julia en veel suikerriet, bananen, koffie

Lieve allemaal,
Hier onze tweede aflevering van Zuid-Afrika 2013.

We zijn nog in Swaziland en bezoeken op 1 mei voor de 3e keer de kunstenaar Lucky in Lobamba. Het is deze keer heel bijzonder. Wij worden vereerd met muziek op gitaar en basgitaar (vrouwelijke bassiste) plus stem. Twee nummers worden ten gehore gebracht. Een ode aan Swaziland en een lied over het milieu. Ik heb ze opgenomen op video en wij krijgen van Lucky nog een DVD mee met o.a. de songs buiten gespeeld. Naast de muziek schildert hij ook zelf en geeft thuis les aan kinderen en volwassenen. Kortom een breed georiënteerd en speciaal mens in een krottenwijk. Zelfs bij dit onaangekondigde bezoek herkent hij ons meteen en weet onze namen en vraagt meteen naar Karien.

De volgende dag is een reisdag. Wij nemen een andere route en dat gaat in Swaziland prima, ook de grens over naar Zuid-Afrika gaat weer snel. Maar dan komt het deel naar Piet Retief, helemaal vol met potholes (slaggaten op zijn Afrikaans) in de weg. Als wij uiteindelijk de originele weg passeren hebben wij onze voorsprong volledig verloren. Maar 'Hlabisa, here we come'. Inge en Pieter staan al voor het huis te wachten en even later is ook Julia van de partij. Na een korte periode van wennen zien wij de eerste glimlach en even later een schaterlach van haar en uiteraard verwarmt dat onze harten. Zij is alweer fors gegroeid. En doet het goed in Afrika.

De vrijdag begint met een bezoek aan de middelbare school waar Pieter als vrijwilliger les geeft. De school heeft de mooie naam Shiyinkosi High School. Nelly geeft daar tweemaal een presentatie over Nederland voor leerlingen van grade 10 en 12 , steeds zo'n 30 bij elkaar.

In de middag gaat Nelly mee op 'ronde' met Inge in het ziekenhuis. En in de namiddag lopen wij met zijn allen nog een rondje. Op de kinderafdeling liggen in couveuses twee kinderen van 1.450 en 1.550 gram, dus kleiner dan klein. Volhouden en groeien maar. Er is ook iets ten positieve veranderd, er is een nieuwe operatie unit. De eerste o.k. is al klaar en staat te schitteren, de tweede operatiekamer komt op de plaats van de huidige , die wordt momenteel afgebroken. Verder zijn er door allerlei personele wijzigingen ( o.a. door minder subsidie voor het Africa center) problemen met de bemensing van de outreach klinieken. Er gebeurt dus aardig wat maar te langzaam vinden wij Mzungu's (= blanken). Tussendoor Julia officieel gewogen, met haar vijf maanden min 1 dag weegt zij alweer 7,5 kg.

Via St. Lucia is onze bestemming op zaterdag Cape Vidal in het natuurpark hier zijn de lokale duinen voor de Indische Oceaan en zij zijn niet begroeid met 'helmgras' maar met bomen.
Het is een groot park met zebra's, wrattenzwijnen, apen enz. In de 'waters/estuaries' erachter zijn veel nijlpaarden en krokodillen. Het strand van de oceaan is zo goed als leeg. In het donker rijden wij terug naar Hlabisa en Inge en Pieter zien onderweg nog een heuse hyena. Wij vieren trouwens de 5e-maands-'verjaardag' van Julia.

Op zondag gaan wij naar Richards Bay en genieten in het winkelcentrum van een lekkere 'cappucino met cheesecake. Het blijkt dat er een nieuwe CD is van 'Freshly Ground' uit Kaapstad, daarna weer naar huis en genieten van een heerlijke maaltijd met als toetje een lekkere Kheer (Indiase rijstepudding met pistachenootjes). Wij scheuren door het land en zien de vele bossen / grote bomenaanplant van Sappi en de treinen met het geoogste hout voor de papierpulp.

Maandagmorgen nemen we tijdelijk afscheid en rijden naar Eshowe. Onderweg bezoeken we het artmuseum in eMpangeni voor de wereldprijs van 15 eurocent! Daar hoef je geen museumjaarkaart voor te kopen. Wij worden wat wijzer over de suikerrietverwerking in deze regio en de zulucultuur. Daarna door de heuvels van King Shaka naar Eshowe. Wij hebben een logcabin bij het Dlinza forest en blijken als buren mensen uit Nijmegen te hebben, nog ernstiger, de 2 jongens zitten op basisschool Klein Heijendaal. In werkelijkheid dus ook bijna onze buren. Na een bezoekje aan de zogenaamde boardwalk en het museum, genieten wij via BVN van het Nederlandse Journaal.
Op naar de South Coast (het stuk onder Durban) voor een hereniging met Inge, Pieter en Julia. Het blijft mooi weer en de donderdag krijgen we een rondleiding op een bananenfarm (900 ha. met 60.000 bananenplanten). En dan te bedenken dat zij en hun mede boeren alleen voor de lokale markt produceren.
Het merkwaardigste vind ik het fors afnemen van wel 70% fotosynthese bij 'verwaaide en gescheurde' bananenbladeren. Het belangrijkste gegeven voor een goede groei is dus weinig wind en niet de hoeveelheid regen of zon.

Helaas toen (donderdagmiddag) sloeg ook het weer om en het werd grijs en nat en er was zelfs sprake van springvloed. De grote en wilde golven rolden tot het tuinhek en regenen kan het hier ook.....met bakken tegelijk!
Na een kijkje op de koffie farm en verschillende soorten koffie proeven en bezoekjes aan shoppingmalls werd het bij ons vertrek op zondag weer zonnig. Inge's 1e moederdag vierden we bij het Wafflehouse, waar ze Belgische wafels in zoete en hartige vormen serveren.
En eenmaal in Kloof, een half uur voorbij Durban, genoten wij in The valley of 1000 hills van een prachtige 'gorge' en een kletterende waterval.
Wij genieten van ons laatste samenzijn en daarna gaan wij ieder ons weegs. Wij verder naar Pietermaritzburg en Inge, Pieter en Julia terug naar Hlabisa.

Tot zover, Theo en Nelly.