Van de regen in de drup en naar 2014.

Lieve allemaal,
In de zon en bij het zwembad in St. Lucia was er voldoende WiFi signaal en verstuurde ik het eerste bericht. Na een echte Zuid-Afrikaanse braai met de Kerst o.l.v. braaimeester Pieter, brak er een hevig onweer los. Het begon met een paar druppels, toen regen en toen water 'als een douche'. Wij zijn wel gewend aan heftige regen in Afrika gedurende een half uur. Maar hier ging het maar door, meer dan een uur en veroorzaakte enige lekkage in onze kamer.
De volgende dag door naar Mkuze samen met Inge, Pieter en Julia. Op zich niet zo ver en onze rondavel (ronde hutvorm) ligt midden in een prive-wildpark. De ooit uit Zwolle afkomstige Martha zwaait hier de scepter met haar man Michael die een uitstekende natuurgids blijkt te zijn. We hebben veel dieren gezien met name heel veel impala's en nyala's, kudu's, warthogs/wrattenzijnen, wildebeesten/gnoes, guinea fowls (=soort fazant met mooie felblauwe kop) en heel bijzonder: een schildpad en een jakhals. Omdat het hier zomer is, zijn er nu veel dieren met kleintjes. Bijzonder was de ontmoeting met giraffen. Ineens stonden ze voor ons. Wij zijn nog op 'jacht' geweest naar een gesignaleerde neushoorn. Maar wij moesten genoegen nemen met een foto, want hij was al verdwenen in het struikgewas.
Ondertussen hadden wij Inge, Pieter en Julia uitgezwaaid. Het was namelijk een bijzondere dag en wel de verjaardag van Karien. Wij hadden zelfs in Mtubatuba een heuse verjaardagstaart gevonden.
Gelukkig werd het wat koeler, en toen gingen we weer op pad. Via de N2, en wat tijdens die rit opvalt is een voor ons nieuwe beroepsgroep, nl. de schoonmakers. Opvallend gekleed in oranje kleding met oranje vuilniszakken in de hand rapen ze al het afval op dat langs de weg is gegooid. Als die vol is 'dichtknopen, neerzetten' en weer verder lopen en een nieuwe oranje vuilniszak vullen. Zo maak je als schoonmaker vele kilometers.
Eerst gaan we naar de plaats Piet Retief. Na wat zoeken een plek gevonden voor koffie. Het Nieuwe Jaar komt eraan, dus verkoopt men in deze 'grote stad' vuurwerk en moesten Karien en Nelly voor een flesje wijn bij de liquor shop in de rij staan en wordt er zelfs gefouilleerd. Wij kijken niet op van vele rammen achterin een kleine vrachtwagen, maar een paard achterin is toch wel apart. En dan een achterbak van een normale personenauto vol met levende kippen! Zeker voor de braai! We zijn op weg naar de plaats Wakkerstroom, met een afrit “Uitgevallen”, mooie combinatie! Dit wordt nog helemaal echt als bij onze B&B drie weken geleden de bliksem blijkt te zijn ingeslagen. Een hele grote dennenboom is gespleten en naast ons huisje gevallen. De eigenaren ontdekten vandaag pas dat hij ook in de decoder van de tv. is geslagen en deze heeft het dan ook begeven.
Het blijkt een huisje met een “Oud-Hollandse” gevel te zijn en in het laatste middagzonnetje genieten we van een lekker biertje. De avondwandeling van Nelly en Karien levert na een eerste kennismaking met dit dorp maar liefst 7 coffeeshops op: we kunnen dus nog veel koffie met cheesecake gaan bestellen! Wakkerstroom is trouwens een vogelparadijs met zijn vele wetlands.
En toen werd het Oudjaar 2013, overdag maken wij een forse rondrit langs die wetlands en zoeken vast de 'Oude Statie'. Dat is niet in de kerk bij een kruisweg want in het Afrikaans gaat het bij een Statie om het 'Voormalige Station', nu de lokale camping, restaurant en kroeg. Wij vieren daar ook de overgang naar 2014; wij tellen af en als eerste plaat in het nieuwe jaar draait men van de Golden Earring het nummer Radar Love. Dan mis je de Nederlandse oudejaarsconference helemaal niet. Door de tijd zijn wij wel een uur vroeger dan jullie maar het is net zo leuk!
Dan weer verder, deze keer naar Waterval Boven naar de B&B met de mooie naam Luilekker Guesthouse. Zij hebben een piepklein zwembad met heel koel/koud water. Nelly en Karien zijn flink en koelen erin af.
De volgende dag op pad naar Graskop voor de 'Big Swing'. Voordat wij er zijn, is er nog een politie snelheidscontrole, Nelly rijdt 15 km. te hard (op de weg naar beneden!) en dat kost eerst 500 ZAR, maar de vriendelijke politieman zakt van 300 naar uiteindelijk 200 ZAR (ongeveer 15 euro). Je weet wel 'special price for tourists'. Wel zonder bon, het wordt dus zeer waarschijnlijk in eigen zak gestoken. Maar wij kunnen verder.
Karien wilde deze vakantie iets spannends. Na een vrije val voor een waterval ging zij heen en weer slingeren. Altijd spannend als je dochter op de rand van de afgrond staat en je ziet haar in de diepte vallen... Het is GEEN bungy-jump en het gaat rechtop en niet vastgebonden aan de voeten c.q. ondersteboven.
Op de terugweg rijden wij via Lydenburg. Hadden wij achteraf niet moeten doen, want het bleek een slalomweg met kilometers potholes/slaggaten soms zo diep als heuse badkuipen. Het is soms beter om naast de weg te rijden want op sommige plekken is er geen ontwijken aan, het lijkt meer op echt Afrika dan op Zuid-Afrika! Maar ook dit avontuur is Nelly en Karien weer gelukt.
Op vrijdag rijden we op weg naar Pretoria eerst langs Putfontein. We hebben daar een afspraak op een Montessorischooltje. Het blijkt in de middle of nowhere te liggen, vlakbij de township van Daveyton. We worden allerhartelijkst ontvangen door de : anchorvrouw: Bukelwa Selema, een voormalig verpleegster in de psychiatrie, die zo'n 20 jaar geleden begonnen is met dagopvang voor kinderen in haar buurt. Dat groeide uit zijn voegen en ze werd gegrepen door de ideeën van Maria Montessori. Intussen hebben ze een oude schuur omgebouwd tot 3 grote lokalen, zijn er 3 Montessori teachers, die zo'n 60 kinderen echt Montessori onderwijs geven: geweldig om te zien hoe ze met de weinige middelen zoveel enthousiasme opbrengen!
Ze hebben oude materialen, maar gebruiken het allemaal nog, maken van alles zelf en gaan er zorgzaam mee om. Buiten is een grote groententuin, zodat de kinderen ook leren om te zorgen voor alles wat groeit en bloeit: kool, rode bieten, pompoenen, wortels, aardappelen. We hebben afgesproken dat onze school en de hunne contact met elkaar houden in het kader van ons vastenproject over Zuid-Afrika in maart.
Vandaag hebben we in Pretoria de Unionbuildings bekeken, oftewel de regeringsgebouwen; daarvoor staat in het park een heel groot standbeeld van Nelson Mandela: 9 meter hoog en iedereen wil met hem op de foto.
Daarna nog naar het Voortrekkersmonument: een immens gebouw, waarin binnen allerlei afbeeldingen in marmer zijn uitgebeeld ter herinnering aan de Voortrekkers, de Afrikaner boeren die vanaf de Kaapkolonie verder Zuid-Afrika introkken vanaf 1838.
Trouwens de laatste dagen is het na de vele regen 'baie' heet geworden en echt zomer.
Morgenavond vliegen we weer naar huis en we kunnen terugkijken op een geslaagde vakantie.
Groeten van Theo, Nelly en Karien.