van suikerbiet naar suikerriet en weg is je PINpas
Door: Nelly en Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo
08 Juli 2012 | Zuid-Afrika, Hlabisa
Wij zijn weer aangekomen in Hlabisa “spreek uit als Slabisa” en wel helemaal in KwazuluNatal. Wij hadden bij de Swaziland-Zuid-Afrika grens een nieuwe en opgeknapte weg verwacht.Dat mocht wel zo onderhand. Want in december 2011 was men al hard aan het werk met “scrapers” en wegwerkzaamheden. Wat blijkt: een half jaar later is men nog steeds “hard” aan het werk maar er is niets veranderd!
Na een half uur stempels verzamelen bij de Swazilandse en Zuid-Afrikaanse politie en douane reden wij toch weer in Zuid-Afrika. Zoals de titel al aangeeft staat het land hier helemaal vol met suikerriet. Ook reden we langs een suikerfabriek. Iets verderop (en dat iets is hier minimaal na 100 km.) groeit volop de ananas en wel met duizenden tegelijk. En weer verder gaat dit weer over in bomen en nog eens eucalyptusbomen. Dat zijn met name de bomen voor papier, dus voor pulp of kranten- of kopieerpapier, maar ook het mooiste hoogglanspapier. Aangeplante bossen van bijv. SAPPI (ook een fabriek in Nijmegen) zijn hier aan de orde van de dag.
Aan het einde van de dag rijden wij dan echt Hlabisa in. Het is een bekende bestemming voor ons, want dit is de woonplaats van Inge en Pieter en wij hebben het gevoel van “thuiskomen”.
In de avonduren horen wij via een klein apparaatje het hartje kloppen met een normale babysnelheid van 150 maal per minuut. Ja, helder en duidelijk! Kortom een prachtig geluid!
De volgende dag bezoeken we opnieuw het “exciting city centre van Hlabisa”.
Daarna gebeurt er alweer iets raars. Wij proberen geld te pinnen na het bezoek aan de lokale SPAR. Dat doen we bij de ATM (Automatic Teller Machine) dat is zoals hij hier heet (bij ons gewoon PIN automaat). Je raadt het nooit: er kwam geen geld uit en de PIN-pas werd ingeslikt! Gelukkig zijn de banken hier op zaterdag open en na een lang telefoontje van Pieter met de bank zeiden zij, dat hij de volgende dag in Mtubatuba zou liggen en dat bleek nog waar ook! Slechts 60 km. verder.....
Kortom na het ophalen van de pas meteen geld gepind, op koffie getracteerd en op weg naar St. Lucia wetlands. Naar het krokodillencentrum. De krokodillen zouden deze dag om drie uur gevoerd worden. En dat gebeurt maar een keer per week. Wij stonden dus klaar met de camera. De grote krokodillen deden helemaal niets bij het gooien van een dode kip op hun kop, ging er alleen een oog open. “Dat kriebelt”, zag je ze denken, maar enige actie in de zin van lopen of zelfs alleen eten zat er niet in. Gelukkig wel bij de kleinere 2 a 3 jarigen. Die smakten een kip zo rauw naar binnen....
De hele kleine kroks van max. een halve meter mocht je na het dichtbinden van de bek met een elastiekje(!) zelfs vasthouden. Zowel Karien als Pieter waren flink en deden het.
Het leverde mooie plaatjes op. Op zondag zijn wij wild wezen spotten in Hluhluwe-iMfolosi wildpark. Het begon goed met een neushoorn dichtbij en nog wel vanaf de grote weg, daarna zebra's, hertjes, wrattenzwijnen en tot slot een giraffe en een paar buffels. Kortom weer genoeg voor een dag, heerlijk geluncht in het park restaurant en de zon zien ondergaan om precies 17.00 uur. Morgen gaan wij op pad richting Durban. Dat was vandaag op het nieuws en is bekend om o.a. het surfen.
Tot horens, Nelly, Theo.
Na een half uur stempels verzamelen bij de Swazilandse en Zuid-Afrikaanse politie en douane reden wij toch weer in Zuid-Afrika. Zoals de titel al aangeeft staat het land hier helemaal vol met suikerriet. Ook reden we langs een suikerfabriek. Iets verderop (en dat iets is hier minimaal na 100 km.) groeit volop de ananas en wel met duizenden tegelijk. En weer verder gaat dit weer over in bomen en nog eens eucalyptusbomen. Dat zijn met name de bomen voor papier, dus voor pulp of kranten- of kopieerpapier, maar ook het mooiste hoogglanspapier. Aangeplante bossen van bijv. SAPPI (ook een fabriek in Nijmegen) zijn hier aan de orde van de dag.
Aan het einde van de dag rijden wij dan echt Hlabisa in. Het is een bekende bestemming voor ons, want dit is de woonplaats van Inge en Pieter en wij hebben het gevoel van “thuiskomen”.
In de avonduren horen wij via een klein apparaatje het hartje kloppen met een normale babysnelheid van 150 maal per minuut. Ja, helder en duidelijk! Kortom een prachtig geluid!
De volgende dag bezoeken we opnieuw het “exciting city centre van Hlabisa”.
Daarna gebeurt er alweer iets raars. Wij proberen geld te pinnen na het bezoek aan de lokale SPAR. Dat doen we bij de ATM (Automatic Teller Machine) dat is zoals hij hier heet (bij ons gewoon PIN automaat). Je raadt het nooit: er kwam geen geld uit en de PIN-pas werd ingeslikt! Gelukkig zijn de banken hier op zaterdag open en na een lang telefoontje van Pieter met de bank zeiden zij, dat hij de volgende dag in Mtubatuba zou liggen en dat bleek nog waar ook! Slechts 60 km. verder.....
Kortom na het ophalen van de pas meteen geld gepind, op koffie getracteerd en op weg naar St. Lucia wetlands. Naar het krokodillencentrum. De krokodillen zouden deze dag om drie uur gevoerd worden. En dat gebeurt maar een keer per week. Wij stonden dus klaar met de camera. De grote krokodillen deden helemaal niets bij het gooien van een dode kip op hun kop, ging er alleen een oog open. “Dat kriebelt”, zag je ze denken, maar enige actie in de zin van lopen of zelfs alleen eten zat er niet in. Gelukkig wel bij de kleinere 2 a 3 jarigen. Die smakten een kip zo rauw naar binnen....
De hele kleine kroks van max. een halve meter mocht je na het dichtbinden van de bek met een elastiekje(!) zelfs vasthouden. Zowel Karien als Pieter waren flink en deden het.
Het leverde mooie plaatjes op. Op zondag zijn wij wild wezen spotten in Hluhluwe-iMfolosi wildpark. Het begon goed met een neushoorn dichtbij en nog wel vanaf de grote weg, daarna zebra's, hertjes, wrattenzwijnen en tot slot een giraffe en een paar buffels. Kortom weer genoeg voor een dag, heerlijk geluncht in het park restaurant en de zon zien ondergaan om precies 17.00 uur. Morgen gaan wij op pad richting Durban. Dat was vandaag op het nieuws en is bekend om o.a. het surfen.
Tot horens, Nelly, Theo.
-
08 Juli 2012 - 19:57
Els Van Oudheusden:
De mooiste belevenis he Nel,het hartje van dat nieuwe mensje horen kloppen!Ontroerend om te lezen. en verder heel veel plezier samen gewenst en een dikke knuffel voor jullie allemaal!!!En voor Inge een dubbele natuurlijk!!!!liefs els -
08 Juli 2012 - 20:13
Lucy:
150 maal per minuhuut :-) ??? -
09 Juli 2012 - 07:06
Annet:
Hoi Theo en Nelly,
Wat een prachtige belevenissen allemaal en ook heel byzonder dat jullie de harttonen van jullie ongeboren kleinkind konden horen. Proficiat!! Door de levendige en geweldige verhalen beleef ik de sfeer vanuit hier (bijna!!) mee. Hartelijke groeten en een heel fijne reis en vakantie verder.
Annet -
09 Juli 2012 - 09:00
Vera:
Goedemorgen! Eerst een raar golfclub-verhaal en nu een ingeslikte pinpas, jullie houden het wel spannend zeg! Gelukkig dat het allebei goed afliep.
En al die dieren spotten blijft natuurlijk een heel leuk tijdsverdrijf, wel veel foto's maken van die warthies :)
Veel plezier in Durban en tot horens!
Liefs, Vera -
09 Juli 2012 - 11:54
Ine:
zo dus jullie hebben je kleinkind al horen bonken en ik kan aan het breien!
-
09 Juli 2012 - 13:41
Wil En José:
Hoi lieve mensen,
Wat een belevenissen al weer in een paar dagen! Maar, ondanks wat spannende dingen, gelukkig allemaal leuk!!
Proficiat met jullie a.s. kleinkind!! Leuk zeg!!!
Geniet van alles en iedereen daar!
Veel groeten rn tot ziens!
Wil en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
