“Toetje”, sneeuwstorm en bevroren waterval.
Door: Nelly en Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo
17 Juli 2012 | Zuid-Afrika, Maclear
Lieve allemaal,
Hoezo toetje? Nou, om met de deur in huis te vallen, wij vertrekken uit Hlabisa en nemen 'tijdelijk'
afscheid van Inge en Pieter. Theo maakt een video-opname met zon van het ´exciting city centre van Hlabisa´ en dan rijden wij voor de laatste keer door het wildpark Hluhluwe heen. Dus opletten geblazen en spotten maar; het zijn toch 20 kilometers van ´rolling hills´. Want tijdens onze tour met Inge en Pieter en een hele dag spotten hadden wij nog geen enkele olifant gezien. Dat is toch geen Afrika.... Wij hebben 19.990 meter gereden en zien al het wildrooster, dus het einde van het park en ineens staan daar zes olifanten. Door het wapperen van hun oren geven zij aan: ”Wij willen oversteken!” En dat doen zij dan ook, achter onze auto en zij geven ons alle tijd om hen te bekijken.
Daarna op naar Umhlanga/Durban. Een bezoekje aan de Shark Board inclusief het opensnijden van een gevangen haai. Heel bijzonder: zij hebben 2 hele grote levers (totaal 25 % van het lichaamsgewicht) en zij hebben 2 i.p.v. 4 hartkamers. En zij hebben minstens 2, maar meestal 5 tot 7 rijen zeer scherpe tanden.
In Umhlanga (een voorstad van Durban) hebben ze een promenade à la Scheveningen/Zandvoort. Er staat nog een echte vuurtoren en er is een heuse pier. Veel boten liggen te wachten op zee/oceaan om de haven te kunnen binnengaan.
De volgende dag is het 'uShaka Waterparc' aan de beurt. Wij bezoeken daar de zeeleeuwen en dolfijnenshow plus de aquaria. Wij zien veel verschillende vissen en haaien zwemmen, de aquaria zijn nl. enorm groot....
In de namiddag naar Gateway: het tweede grootste winkelcentrum van zuidelijk Afrika, en 's avonds gaan we lekker uit eten en naar de 3D bioscoop voor Madagascar-3. Een echte aanrader!
De volgende dag wordt het tijd voor een beetje India. Wij bezoeken de Hare Krishna tempel in de buurt van Durban. Nelly scoort nog een leuk boek voor het India project. Kennen jullie de boekjes van: op zoek naar Wally? Nu is het : op zoek naar Hanuman, de aapgod.
En toen verder op pad richting Sani Pass. Onderweg ontmoeten wij Inge en Pieter bij het restaurant met de mooie naam Pickle Pot en vervolgens wordt het steeds kouder. Wij zitten inmiddels op zo'n 2.000 meter hoogte en de temperatuur zakt in de nacht weer tot het vriespunt. En de Nijmegenaren maar genieten van de Zomerfeesten. Met zon of regen?
In de Sani Pass Lodge genieten wij in de avonduren van een spelletje rummikub bij een heerlijk houtvuur in de open haard.
Wij zien Grand Castle, een grillige rotsformatie in de Drakensbergen en in het restaurant genieten we weer van koffie met cheesecake..... mmmmm...( echt onze favoriet).
De Landrover voor de dagexcursie staat op 14 juli klaar om ons naar boven te brengen naar de beroemde Sani Pass: een enorm steile, smalle weg naar de grens van Lesotho. De dag begint mistig, maar even na vertrek wordt het al redelijk helder. Na flink wat “massages” over de hobbelige dirtroad, beginnen we aan de 14 haarspeldbochten. Onderweg zien we de bevroren waterval , gaan over de United Nations brug (een oversteek over een diep gat met water...) en dan begint het te sneeuwen en te waaien. Eenmaal boven in Lesotho aangekomen, wordt het sneeuwen steeds erger en het waaien wordt een heuse storm.... En koud dat het is, zelfs maar een kort moment uit de auto is onmogelijk. Wij gaan iets naar beneden en Inge, Karien en Nelly stappen uit: eerst zakken we 5 tot 10 cm weg in de sneeuw en toen hebben we een sneeuwballengevecht gehouden met prima plakkende sneeuw! Winter in juli! In de “highest pub of Africa” staan de kerstboom met lampjes en een Kerstman! De hemel breekt gelukkig nog heel kort open voor de foto vanaf het terras en de Sani pas op de achtergrond. Lekker glibberen naar beneden, gelukkig met goede banden en een goede chauffeur, Matthew, de kletsmajoor, genaamd.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan op weg naar de speciale stoomtrein in Creighton, die maar 4 keer per jaar loopt en wel door de vallei met de bloeiende aloës. Het was ongelooflijk mooi om te zien! Prachtig: een hele vallei vol met duizenden bloeiende rood/oranje bloemen en dat met een stromend riviertje, glinsterend in de zon met een stoomtrein op de achtergrond. Heel fotogeniek dus. En dan nemen we definitief afscheid van Inge en Pieter. We rijden verder naar het zuiden.
We hebben heel veel pech: enorme vertragingen door roadworks op de snelweg en doen de doodzonde van Afrika, nl. reizen in het donker...... Maar om half acht en in het stikkedonker vinden wij ons guesthouse in Maclear. Vandaag naar de Tsitsa waterval gereden met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen van Lesotho. En morgen weer verder...
Groeten van Theo en Nelly.
PS Wij genieten nog steeds, ook in de nacht van een heetwater kruik en warm fleecelaken in bed. Het blijft tenslotte winter in Zuid-Afrika!
Hoezo toetje? Nou, om met de deur in huis te vallen, wij vertrekken uit Hlabisa en nemen 'tijdelijk'
afscheid van Inge en Pieter. Theo maakt een video-opname met zon van het ´exciting city centre van Hlabisa´ en dan rijden wij voor de laatste keer door het wildpark Hluhluwe heen. Dus opletten geblazen en spotten maar; het zijn toch 20 kilometers van ´rolling hills´. Want tijdens onze tour met Inge en Pieter en een hele dag spotten hadden wij nog geen enkele olifant gezien. Dat is toch geen Afrika.... Wij hebben 19.990 meter gereden en zien al het wildrooster, dus het einde van het park en ineens staan daar zes olifanten. Door het wapperen van hun oren geven zij aan: ”Wij willen oversteken!” En dat doen zij dan ook, achter onze auto en zij geven ons alle tijd om hen te bekijken.
Daarna op naar Umhlanga/Durban. Een bezoekje aan de Shark Board inclusief het opensnijden van een gevangen haai. Heel bijzonder: zij hebben 2 hele grote levers (totaal 25 % van het lichaamsgewicht) en zij hebben 2 i.p.v. 4 hartkamers. En zij hebben minstens 2, maar meestal 5 tot 7 rijen zeer scherpe tanden.
In Umhlanga (een voorstad van Durban) hebben ze een promenade à la Scheveningen/Zandvoort. Er staat nog een echte vuurtoren en er is een heuse pier. Veel boten liggen te wachten op zee/oceaan om de haven te kunnen binnengaan.
De volgende dag is het 'uShaka Waterparc' aan de beurt. Wij bezoeken daar de zeeleeuwen en dolfijnenshow plus de aquaria. Wij zien veel verschillende vissen en haaien zwemmen, de aquaria zijn nl. enorm groot....
In de namiddag naar Gateway: het tweede grootste winkelcentrum van zuidelijk Afrika, en 's avonds gaan we lekker uit eten en naar de 3D bioscoop voor Madagascar-3. Een echte aanrader!
De volgende dag wordt het tijd voor een beetje India. Wij bezoeken de Hare Krishna tempel in de buurt van Durban. Nelly scoort nog een leuk boek voor het India project. Kennen jullie de boekjes van: op zoek naar Wally? Nu is het : op zoek naar Hanuman, de aapgod.
En toen verder op pad richting Sani Pass. Onderweg ontmoeten wij Inge en Pieter bij het restaurant met de mooie naam Pickle Pot en vervolgens wordt het steeds kouder. Wij zitten inmiddels op zo'n 2.000 meter hoogte en de temperatuur zakt in de nacht weer tot het vriespunt. En de Nijmegenaren maar genieten van de Zomerfeesten. Met zon of regen?
In de Sani Pass Lodge genieten wij in de avonduren van een spelletje rummikub bij een heerlijk houtvuur in de open haard.
Wij zien Grand Castle, een grillige rotsformatie in de Drakensbergen en in het restaurant genieten we weer van koffie met cheesecake..... mmmmm...( echt onze favoriet).
De Landrover voor de dagexcursie staat op 14 juli klaar om ons naar boven te brengen naar de beroemde Sani Pass: een enorm steile, smalle weg naar de grens van Lesotho. De dag begint mistig, maar even na vertrek wordt het al redelijk helder. Na flink wat “massages” over de hobbelige dirtroad, beginnen we aan de 14 haarspeldbochten. Onderweg zien we de bevroren waterval , gaan over de United Nations brug (een oversteek over een diep gat met water...) en dan begint het te sneeuwen en te waaien. Eenmaal boven in Lesotho aangekomen, wordt het sneeuwen steeds erger en het waaien wordt een heuse storm.... En koud dat het is, zelfs maar een kort moment uit de auto is onmogelijk. Wij gaan iets naar beneden en Inge, Karien en Nelly stappen uit: eerst zakken we 5 tot 10 cm weg in de sneeuw en toen hebben we een sneeuwballengevecht gehouden met prima plakkende sneeuw! Winter in juli! In de “highest pub of Africa” staan de kerstboom met lampjes en een Kerstman! De hemel breekt gelukkig nog heel kort open voor de foto vanaf het terras en de Sani pas op de achtergrond. Lekker glibberen naar beneden, gelukkig met goede banden en een goede chauffeur, Matthew, de kletsmajoor, genaamd.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan op weg naar de speciale stoomtrein in Creighton, die maar 4 keer per jaar loopt en wel door de vallei met de bloeiende aloës. Het was ongelooflijk mooi om te zien! Prachtig: een hele vallei vol met duizenden bloeiende rood/oranje bloemen en dat met een stromend riviertje, glinsterend in de zon met een stoomtrein op de achtergrond. Heel fotogeniek dus. En dan nemen we definitief afscheid van Inge en Pieter. We rijden verder naar het zuiden.
We hebben heel veel pech: enorme vertragingen door roadworks op de snelweg en doen de doodzonde van Afrika, nl. reizen in het donker...... Maar om half acht en in het stikkedonker vinden wij ons guesthouse in Maclear. Vandaag naar de Tsitsa waterval gereden met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen van Lesotho. En morgen weer verder...
Groeten van Theo en Nelly.
PS Wij genieten nog steeds, ook in de nacht van een heetwater kruik en warm fleecelaken in bed. Het blijft tenslotte winter in Zuid-Afrika!
-
17 Juli 2012 - 08:25
Ine:
heerlijk reisje zo te lezen vooral die kruik in bed!!!!!! -
17 Juli 2012 - 08:50
Jacqueline:
Nou, jullie vervelen je niet, zo te lezen. Geweldig, wat een avonturen. Die vallei met bloeiende aloës, wauw! Theo heeft vast mooie foto's gemaakt!
De zomerfeesten zijn hier vooral regenachtig. Morgen waarschijnlijk 1 (!) mooie(re) dag. Vanaf volgende week wordt het beter, zeggen ze....
Liefs Jacq. -
17 Juli 2012 - 10:04
Els Van Oudheusden:
Wat een tegenstellingen komen jullie tegen van sneeuwstorm tot prachtige bloeiende aloes. Ik kijk alweer uit naar alle verhalen en bijzondere foto's en ben benieuwd naar het boek over de apengod natuurlijk..... lieve groeten els -
18 Juli 2012 - 16:13
Vera:
Het klinkt alweer als een bijzondere reis, het duurt maar voort! Van bloeiende aloës tot opengesneden haaien. Jullie zien van alles en maken van alles mee.
Enne hebben jullie wel een stukje cheesecake voor me meegenomen, hij klinkt heel verrukkelijk!
Veel plezier en de regen is idd flink aanwezig bij de 4daagse, alhoewel er gelukkig ook genoeg droge uurtjes zijn, voor de wandelaars overdag en voor de feestvierders 's avonds :)
Wij gaan vanavond Indiase dans bekijken, waarschijnlijk zonder regen en vast ook zonder zon..
Groetjes! -
21 Juli 2012 - 16:55
Myriam:
Heerlijk om jullie avontuurlijke reisverslagen te mogen lezen! Wens jullie alvast een goed terugreis. Theo tot ziens op kantoor! -
21 Juli 2012 - 18:52
Frans En Nel:
Durban/Umhlanga was onze laatste stop voor we terugvlogen. We zien de boulevard en vuurtoren en grote schepen op zee voor ons.
En dan de Drakensbergen. Wat een avontuur in de sneeuw.
Nu zit het er bijna op. Nog een mooie reis en een goede thuisreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
