Queen of passes and dirt road.

Lieve allemaal,

Voor de laatste keer berichten we jullie over onze belevenissen in Zuid-Afrika en Lesotho.
Het is nog steeds koud hier, maar de laatste 3 verblijven hebben wij elektrische dekens en dat is toch wel lekker warm tenminste als er geen 'powercut' aan de orde is.
Maar laat ik beginnen waar wij waren gebleven. Van Maclear zijn wij deze keer helemaal in het daglicht naar Zastron gereden. Wij rijden langs en tussen de sneeuw. Niet zo vreemd dus dat de Barkly-pas pas op deze dag sneeuwvrij is en open voor verkeer. Zoals ik je al vertelde, is het weer bar en boos geweest. Zelfs op de N1 oftewel de grote snelweg hebben auto's vastgezeten in de sneeuw en mensen hebben daar moeten overnachten (foto's op de voorpagina van diverse kranten).

Ons verblijf bij Zastron blijkt een “farmhouse” aan een meertje te zijn, in de 'middle of nowhere', ong. 7 km. op het 'zandpad' naar rechts! Idyllisch is het wel en in de avond stoken we met hout op een echte 'Dover' oftewel grootmoeders houtkombuis, compleet met waterketel.
In het dorp is wel de attractie van het jaar: het enige echte 'Nell Restaurant'. Heerlijk voor koffie met taart en in de avond een 'Tramazinnie' (globaal een pizza calzone).
Op aanraden van de eigenaren van het huisje zijn wij via een 'dirt road' oftewel het 'zandpad' en dus niet via het 'teerpad' (weg met asfalt) naar Lesotho gereden, Daar komen wij aan na het rijden van zo'n 35 km. 'dirt road' en de grenspolitie verbaast zich over drie blanken in een 'small, small car'. Laat ze het bij Nissan maar niet horen, wij rijden met een echte en propvol geladen Nissan Micra prima over alle wegen!

Via Mohale's hoek komen we het kleine koninkrijk Lesotho binnen met zo'n 1,8 miljoen inwoners, waarvan het grootste gedeelte in het westen woont: het oosten is door de hoge bergen erg onherbergzaam. Ongeveer 400.000 mensen wonen in de hoofdstad Maseru.
Het is echt een land van herders met hun kuddes koeien, schapen, geiten en ezels. We zien ze veel onderweg, vaak gekleed in hun traditionele deken: de eerste koning Moshoeshoe kreeg ooit een deken van de Engelsen cadeau en sloeg die om zich heen als een kledingstuk. We stoppen even in Mafeteng en brengen een bezoekje aan het lokale ziekenhuis (een kennis van Nelly heeft daar ooit gewerkt) en dan rijden wij door naar Roma. Dus niet in Italië, maar het is dé universiteitsplaats (enige) van Lesotho. We verblijven in een oude handelspost, die sinds 1903 door dezelfde familie wordt beheerd en nu een guesthouse en backpackers plaats is.
Het bijzondere aan Lesotho zijn niet alleen de bergen, maar zeker ook de 'humped zebra crossings', en wel in ieder dorp, ook op de snelweg. Ze zijn meer dan een meter breed en de snelheid om ze te passeren ligt op ongeveer 15 a 20 km/u. Anders gaan je auto, je bagage én je nieren eraan !!!!!!! Kortom echte en zéér effectieve snelheidsbeperkers!

Op vrijdag willen we naar “Ha Baroana”, de plaats waar één van Lesotho's belangrijkste rock art paintings van de Bushman/San te vinden zijn en Nelly rijdt meer dan 6 km. over een echte 4x4-weg en dus in de één en hoogstens de tweede versnelling. Het zweet in de handen en op de rug. Een paar keer moet Karien eruit en aanwijzingen geven of Nelly iets naar links of rechts moet...... Kortom één groot spannend avontuur.
Nelly en Karien zijn al wandelend en klimmend naar beneden in de 'gorge' geweest bij de schilderingen. Steil naar beneden en over wiebelige bruggetjes.
Maar de beloning is dan ook om tekeningen van dieren en mensen op jacht te zien die duizenden jaren geleden met rood/bruine verfstof op de rotsmuren zijn geschilderd!

In de middag zijn wij naar Maseru geweest, de enige echte stad en hoofdstad van Lesotho.
Onze auto is tijdens de parkeertijd gewassen en als afscheid van Karien hebben we pizza gegeten.
Het is de laatste dag van onze gezamenlijke reis, zij gaat verder voor een duikcursus naar Mozambique met overdag 30 graden Celsius en in de nacht? De volgende dag zijn we vroeg opgestaan en hebben Karien weggebracht naar de grens. Via onze gastvrouw Jenni krijgen we een mail van Karien dat ze aan de andere kant van de grens snel een busje naar Jo'burg heeft gevonden en veilig is aangekomen.
Er lag nog een hele dag voor ons en wij zijn naar Teyateyaneng, ook wel 'TY' geheten, gereisd.
Het dorp is bekend om zijn weefsels. Na koffie en 'cheesecake' hebben wij een paar mooie weefsels gescoord. Wij hebben de Sesotho en de Helang Besali weefsters bezocht. Zij maken wandweefsels van zelf gesponnen en geverfde wol en weven met de hand en dus niet met een “schuitje” op een getouw.

De zondag hebben wij besteed aan een bezoek aan de Mohale dam. Daarvoor moesten wij maar liefst drie passen heen en terug passeren. IJs en sneeuw op de bergen en de weg. Wind en kou trotserend. De passen met hun mooie namen waren allemaal hoger dan ruim 2.200 meter en heten de Bushman-pass, de God help me-pass en de Blue mountain-pass.

En daarom verdient Nelly nu de eerzame en welverdiende titel: 'Queen of passes ánd dirt road in a 'small, small' car'.

Tijd om Lesotho te verlaten, na eerst een bezoek aan de 'wezen-opvang' in Roma om de hoek van ons verblijf. 4 jaar geleden opgestart door Jenni om kinderen na school op te vangen: ze spelen, leren breien van de lokale “grannies”, doen andere handvaardigheid activiteiten, er is een heuse bibliotheek en ze leren Engels. Eindelijk eens een goedlopende organisatie!
Op pad naar de grens Lesotho/ZA: Caledonspoort. De laatste stempels gescoord in de paspoorten. Nog één stempel te gaan op het vliegveld, maar Karien krijgt er meer!
Ons laatste verblijf is net over de grens in Zuid-Afrika met de prachtige naam: Camelrock en dat is niet gelogen. In de bergen is het hoofd van een kameel duidelijk herkenbaar. Nog naar het 'beroemde' Clarens geweest, (een bekend artiesten dorp) en Theo heeft nog nieuwe schoenen en muziek gescoord. En dan via Bethlehem (de ZA-variant) naar Jo'burg en via Parijs en Düsseldorf naar huis. Wij hopen a.s. vrijdagmorgen te landen in die Heimat en 'de Lange' (dat is dus Frans, de broer van Nelly) te zien die ons op komt halen.

Kortom tot binnenkort in de 'Grevinck', groeten van Theo en Nelly.