een bak herrie

Wij reizen nog steeds door Zuid-India in een witte Ambassador, die vakkundig bestuurd wordt door onze vriendelijke chauffeur Krishnakumar. Hij kan er vreselijk van genieten om zijn "late breakfast" te nuttigen samen met Theo in de vorm van een paas dosai's met een kopje chai. Hij geneert zich er trouwens ook niet voor om Theo een handje te geven bij ongelijke trottoirs en trappen. Kortom een echt pareltje hebben wij in de schoot geworpen gekregen.

Na het vorige bericht uit Kumily zijn wij in de bergen gebleven en zijn naar de "tea-estates" in Munnar gereisd en vanuit die thee velden klonk opeens luide tempel muziek. Nieuwsgierig geworden lopen wij tussen de theestruiken naar de zogenaamde "line houses" (=dorpje aaneengeschakelde huizen waar de theeplukkers wonen). De bak herrie komt uit enorme luidsprekers bij een klein tempeltje. Op deze Kerstdag zal er over een half uur gedant worden. Toen brak de hel pas echt los. Live muziek met veel getrommel en trompetten. Twee mooie meisjes in danskostuum die een paar danspasjes beheersen, de dorpsjongens die schel naar ze fluiten, de zogenaamde dansmeester die zelf alle aandacht opeist omdat Theo filmt, de lokale dronkenboer die konstant voor de camera springt en op de achtergrond de tempelpriester, die intussen in trance raakt bij het offeren / de nek omdraaien van een kip met blote handen. Kun jij je dat spektakel voorstellen?

Er was in Munnar trouwens moeilijk aan hotelrumte te komen. Veel welgestelde Indiers uit het noorden en het buitenland zijn ook op vakantie en familiebezoek. Wat ons ook opvalt dat zij zeer luidruchtig aan wezig zijn, kortom weer een bak herrie. Schreeuwende kinderen in restaurants, hele klassen bakvissen schreeuwend over de gangen in ons hotel.
Wij werden om 5.30 gewekt door hele harde schetterende muziek uit het dorp tegenover het hotel. De Bollywood sound zit er bij ons nu wel goed in.

Na Munnar zijn wij naar het hoog gelegen Ooty gereden. 14 hairpins en oneindig veel bochten, veel vrachtwagens en bussen met "sound horn" (veel getoeter dus) kruipen omhoog. Ooty ligt op 2200 meter en 's avonds zie je oorwarmers, handschoenen en dikke jassen.
Vanuit Ooty werd speciaal het tribal nmuseum voor ons geopend. Wij als enige beoekers op zondag werden door een enthousiaste watchman rondgeleid.

Nu zitten wij alweer in Kalpetta, na een prachtige tocht met verschillend3e wildklife parken onderweg met herten, apen en wat werkolifanten. Tot de volgende keer en alvast een gelukkig Nieuwjaar.